W drogę ruszamy po 8 rano. Z tym ruszaniem, to trochę na wyrost, bo przez noc dętka sama się nie załatała. Sześć kilometrów do Krajenki Robert pokonuje na stojaka, jadąc na flaku.
W Krajence poszukiwania dętki się nie powodzą. W sklepach nie mają, wulkanizacja zamknięta. Ponownie stosujemy starą metodę i pytamy przypadkowo spotkanych ludzi. Ostatecznie udaje mi się znaleźć przemiłego Pana, który oddał nam dętkę ze swojego roweru!
Po załataniu, pełni szczęścia ruszamy w dalszą drogę. Do Złotowa dojeżdżamy okrężna drogą, tak aby zdobyć gminę Tarnówka. W Złotowie odnajdujemy sklep rowerowy. Niestety nie mają dętek dla Roberta. Na szczęście mają kompresor i przynajmniej można dobrze dopompować to co mamy. Szast prast, wielkie bum i Robert ponownie zostaje bez dętki, która eksplodowała.
Po tym wszystkim jasne stało się, że chyba nie ma sensu dalej kontynuować tej wycieczki, bo ile też można raz biegać po ludziach w poszukiwaniu dętki. Jemy drugie śniadanie, robimy specjalne zdjęcie dla Marka - Transatlantyka, którego wyjazd na majówkę zakończył się wypadkiem [ludzie dziwnie się patrzyli na rynku na dwóch gości w papierowych czapkach i klamerkach w nosie]. Robert rusza na PKP, a ja do Gostycyna, gdzie majówkę na kwaterze spędzają Polsson i Kasa.
W drodze do Gostycyna zaliczam kilka gmin, oraz wieś Głomsk, przy której robię sobie zdjęcie z moim własnym nazwiskiem, symbolicznie dokładając literkę "i" na końcu. W Gostycynie jestem krótko po 17.00
Poranek nie zapowiadał się jakoś niezwykle. W drogę ruszyliśmy krótko po godzinie 8.00, wiatr nam nieco sprzyjał, stąd też kilometry bardzo szybko ubywały. Kilka kilometrów przed Piłą Robert łapie kapcia. Nie ma ze sobą zapasowej dętki, czeka więc nas postój na łatanie dziury.
Po około godzinie ruszamy w dalszą drogę. Zatrzymujemy się po kilometrze - Robertowi wywaliło wentyl. Mamy pierwszego maja, wszystkie sklepy zamknięte. Moje dętki nie pasują, bo ze względu na mały otwór w obręczy w grę wchodzą tylko zawory presta. Do najbliższych zabudowań docieramy pieszo, a tam rozpoczynamy akcję pukania od drzwi do drzwi w poszukiwaniu 28 calowej dętki z zaworem presta. Ostatecznie udaje nam się zdobyć dętkę, ale szosową. Pełni nadziei, ruszamy dalej w dobrym humorze, pomimo tego, że zmarnowaliśmy kolejne 2 godziny.
Chęć zdobycia gminy Szydłowo wymusza konieczność przejechania całej Piły. Gdy nam to się udaje, zawracamy i jedziemy około 35 km drogą krajową pod silny wiatr w ryj do Wyrzysk. Ten odcinek dał mi mocno w kość, ale dzięki dobremu tempu udało nam się trochę zyskać na czasie.
W Łobżenicy na stacji bierzemy zapas wody oraz zatrzymujemy się przy klasztorze w Górce Klasztornej.
Kiedy po przejechaniu kilku kilometrów zaczynamy się powoli rozglądać za noclegiem, Robert łapie kolejnego kapcia. Łatki nie chcą się zbytnio trzymać dętki, ciągle się odklejają. W końcu udaje się załatać, ale łatka wytrzymuje 2 kilometry i ponownie Robert musi prowadzić rower. Robi się już ciemno, dochodzi godzina 21.00
Próbowaliśmy znaleźć nocleg na gospodarza, ale w jednym miejscu nie otworzono nam nawet drzwi, w drugim zaproponowano nocleg przy samej drodze obok PGRu. Ostatecznie znajdujemy miejsce koło zagajnika, gdzie pod osłoną nocy rozstawiamy namioty.
