Wieczorem coś przebąkiwaliśmy, że może następnego dnia uda nam się dojechać do Polski. Rano szybko porzuciliśmy nadzieję. Po godzinie jazdy miałem średnią prędkość 12 km/h. A po 35 km to już w ogóle miałem dość. Jechało się ciężko, do tego narzekałem na część ciała "gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę". Można mieć powera w nogach, a jak nie można wysiedzieć na siodełku to nie da się tego powera wykorzystać.
Potem na naszej drodze stanęło Fackovske Sedlo 792mnpm. Było trochę wspinaczki, ale nastąpił jakiś przełom bo już jechało się lepiej. Z przełęczy do Żyliny cały czas lekko w dół, więc rąbaliśmy ostro.
W Żylinie zakupy i ruszamy w drogę. Jest godzina 17.00. Wstępuje w nas jakiś demon. Najpierw ja zapierniczam, potem zmianę daje mi Tomek. Zmieniamy się tak kilka razy, a każda kolejna zmiana jest mocniejsza. Nawet nie zauważamy kiedy dojeżdżamy pod Czadcę.
Z mojej strony krótka piłka: pytam się Tomka ile jest kilometrów do jego wujka. Nawigacja wskazuje 40, ale trochę pod górę. Decydujemy się jechać, perspektywa spania w Polsce, w łóżku i prysznica jest kusząca.
Znowu gnamy co sił w nogach, nagle wszystkie górki z którymi wcześniej się trochę męczyłem stają się bardzo łatwe. Do Wujka Tomka w Rycerce Górnej dojeżdżamy o 21.00 już po ciemku. Prysznica nie ma bo wyschła studnia ale i tak jesteśmy bardzo szczęśliwi.
