Nieco zmotywowani niesamowitymi wyczynami różnych Cyborgów i innych Wariatów, razem z Polssonem zaplanowaliśmy wspólny wypad do Inowrocławia. Trasa bardzo dobrze nam znana, przebiega m.in. przez piękną Puszczę Bydgoską. Spodziewaliśmy się więc zwykłej, standardowej wycieczki na około 100 km. Nawet nie przypuszczaliśmy jak bardzo będzie to niestandardowa wycieczka.
Zaczęło się jednak normalnie. Umówiliśmy się przy moście na Wiśle o 8.30, więc oczywiście wyjechaliśmy z 15 minutowym opóźnieniem. Nic się też nie zmieniło jeśli chodzi o stan ulicy Nieszawskiej - dziura na dziurze.
Dalej bez niespodzianek, Mała Nieszawka, Wielka Nieszawka, przejazd przez krajówkę i wjazd do Puszczy Bydgoskiej. Ta nas przywitała dość chłodno: totalną szklanką wymieszaną z ubitym śniegiem na drodze. Łudziliśmy się, że może to tylko kawałek, że za zakrętem będzie sucho i przyczepnie. Tak też przejechaliśmy 13 km.
Bardzo trudne były zwłaszcza ostatnie 2 kilometry przeprawy przez Puszczę. Nie zareagowaliśmy na ostrzeżenia pijanego robotnika na motorynce i skręciliśmy na odcinek, na którym jedynym wyzwaniem było utrzymanie się w pionie.
Po odpoczynku ruszyliśmy dalej. Coś jednak mi się nie zgadzało, z każdym metrem miałem wrażenie, że jazda sprawia mi coraz większe trudności. Po chwili zauważyłem, że ubywa mi powietrza w przednim kole. Oznaczało to przymusowy postój w Rojewie i kolejną obsuwę czasową.
W końcu ruszyliśmy w dalszą drogę. Nie minęło kilka kilometrów, naszym oczom ukazała się tabliczką z pewną miejscowością, a Polsson poinformował, że ma mały KŁOPOT.
W Inowrocławiu udaliśmy się na "obiad" do McDonaldsa. Wiary co niemiara, ale jakoś udało nam się znaleźć wolny stolik. Potem na stację skorzystać z kompresora i na Stare Miasto, gdzie znajdować się miał sklep rowerowy.
Nabyliśmy dętki, jednak jak się później okazało, Polsson nie musiał swojej wymieniać i wytrzymała aż do Torunia.
W całym tym pośpiechu spowodowanym kolejnym opóźnieniem nawet nie zauważyliśmy, że opuściliśmy Inowrocław złą ulicą wyjazdową. Wiatr nam wiał w plecy, trzymaliśmy prędkość powyżej 30 km/h. Krótko mówiąc - żyć nie umierać. Tylko gdzie ten cholerny skręt w lewo na Parchanie? W końcu zjechaliśmy w jakąś leśną drogę [tym razem nie oblodzoną, a przeżywająca roztopy] i okrężną trasą dojechaliśmy do Parchani. Nadłożyliśmy w sumie tylko ok 15 km ;)
Dojechaliśmy w końcu do Gniewkowa, przecięliśmy krajówkę i naszym oczom ponownie ukazała się Puszcza Bydgoska. Liczyliśmy, że może droga w tym miejscu będzie w lepszym stanie. Nic bardziej mylnego, było jeszcze gorzej. Dodatkowo sprawę utrudniały zapadające ciemności. Tak też przejechaliśmy 14 km, ze średnią prędkością oscylującą zapewne w okolicach 10km/h.
W końcu o 18.30 dojechaliśmy do Torunia. Miało być tak standardowo, a tu tyle niespodzianek ;)
Podziękowania dla Polssona za wspólny, bardzo udany wypad. Przy okazji także wielkie dzięki dla Misiacza, za to, że w którejś ze swoich relacji wspomniał o wazelinie jako skutecznym sposobie na odmrożone dłonie i stopy. Wypróbowałem - działa, daje bardzo duży komfort jazdy!
na czarnym pasku ciezko w ogole bylo ustac na nogach, bo byl sam lod. bialy to byl mocno ubity i zmrozony snieg, po ktorym w miare dalo sie jechac, ale byl gesto poprzecinany koleinami i czesto tylne kolo uciekalo. zwlaszcza jak sie jezdzi na semi slickach ;)
